به یاد استاد عطا بهمنش؛
او که در نبودش هم محبوب ترین است

 به گزارش ایسجا و به نقل از ایران ورزشی؛

صحبت از «عطا بهمنش» است. او که 24 فروردین 1303 در کرمانشاه به دنیا آمد و 11 تیر 1396 در تهران به سرای باقی شتافت.

سبک و سیاق اجرای گزارشگری بهمنش خود کلاسی آموزشی بود، گرچه او و هم نسلانش، مانند اسدالهی معلمان بدون کلاسی بودند که ما جوانترها از روی کارهایشان درس می گرفتیم، وگرنه اینان متأسفانه هرگز آنچه را شغلشان ایجاب می کرد، یعنی شاگردپروری و استعدادیابی را انجام ندادند. زیرا که خود برای تأمین هزینه های زندگی می باید در جای دیگری به دنبال ارتزاق باشند. درد بزرگ روزنامه نگاری ورزشی در ایران، که بزرگی مثل بهمنش باشی و نتوانی از این راه هزینه های زندگی و خانواده را تأمین کنی.

استاد بهمنش کار را با منوچهر و منیر بهران، در نشریه «نیرو راستی» از سال 1330 شروع کرد و تا سال 1327 که این نشریه تعطیل شد، با آن همکاری داشت. پس از آن، «کیهان ورزشی»، «دنیای ورزش»، «دانش ورزش» و «ایران ورزشی» نشریاتی بود که او در آنها قلم زد. محرومیت از کار در رادیو و تلویزیون بعد از انقلاب، مدت ها او را به نان فروشی سحر هول داد! بهمنش، پشت گیشه نان سحر، اما این اتفاقات نمی توانست او را از عشق اش جدا کند؛ شکل دادن به «انجمن ورزشی نویسان ایران» و حضور در رسانه های مختلف و اندکی هم رادیو.

بهمنش که یک تاریخ شناس ورزش بود، احاطه قابل تحسینی بر ادبیات و واژگان فارسی داشت، به ویژه واژگان و ادبیات ورزشی. تخصص او در دوومیدانی و فوتبال از سوابق ورزشی اش می آمد، دونده سرشناسی بود و مدتی هم در تیم بانک ملی فوتبال کرده بود، ولی تخصص او در کشتی قابل تحسین بود. مطالعه فراوان، هوش کاربردی استثنائی از او یک گزارشگر بسیار محبوب ساخته بود، به طوری که هنوز هم با گذشت 10 سال از آخرین کار رادیوئی اش و 4 سال از درگذشتش، از سرشناس ترین و محبوبت ترین گزارشگرهای رادیوست.

یاد مرد محبوب ورزش ایران را گرامی می داریم. میادین ورزشی ایران دلتنگ صدای اوست. پیشکسوتی که الگویی خلق کرد و محبوب ترین معلم، بدون کلاس درس.